Kokcydioza to choroba pasożytnicza wywoływana przez pierwotniaki należące do grupy Eimeria lub Isospora. Najczęściej występuje u prosiąt ssących w wieku od 5 do 21 dni. Może występować również wśród tuczników lub knurów, szczególnie w czasie ich transportu lub przebywania w miejscach skażonych.
Objawy i skutki choroby
Do zakażenia dochodzi poprzez zjedzenie oocyst występujących w środowisku zewnętrznym. Oocysty znajdujące się na sutkach macior – często dochodzi do zakażenia całego miotu. Pierwotniaki rozwijają się głównie w komórkach nabłonkowych jelita cienkiego, w jelicie ślepym bądź okrężnicy. Pierwszym objawem choroby jest zwykle wodnista biegunka u prosiąt o zabarwieniu żółtym, zielonym, szarym lub brązowym. W niektórych przypadkach mogą wystąpić wymioty. Objawy te prowadzą do odwodnienia oraz utraty masy ciała trzody chlewnej. Spadek masy ciała może dochodzić nawet do 15%. Kokcydioza to choroba, która prowadzi do zapalenia błony śluzowej jelita. Kosmki jelitowe ulegają skróceniu lub całkowitemu zanikowi. Ze względu na osłabienie funkcjonowania jelit, często dochodzi do jednoczesnego zarażenia rotawirusami, bakterią E.Coli, a także węgorkiem świńskim.
Sposób leczenia
Leczenie kokcydiozy polega na podawaniu chorym zwierzętom preparatów zawierających sulfaguanidynę, sulfametazynę oraz amprolium. W sprzedaży dostępna jest lecznicza pasza dla świń zawierająca w swym składzie powyższe składniki. Aby proces leczenia był skuteczny, należy rozpocząć go, zanim dojdzie do kolonizacji ściany jelita przez pasożyty. Prosiętom, które ukończyły trzeci dzień życia, leki przeciwkokcydiowe mogą być także podawane w mleku w proszku. W celu pozbycia się pasożyta z chlewni niezwykle ważne jest regularne czyszczenie i dezynfekowane pomieszczeń za pomocą dedykowanych środków. Rozwojowi choroby sprzyja wysoka temperatura oraz wilgoć.
Podsumowanie
Należy pamiętać, że uszkodzone kosmki jelitowe u prosiąt zarażonych kokcydiozą nigdy nie ulegają odbudowaniu. Prowadzi to do utrudnionego wchłaniania składników odżywczych z pożywienia, a w rezultacie do opóźnień w rozwoju trzody chlewnej. Podstawowym sposobem na uniknięcie zakażenia jest stosowanie odpowiednich zabiegów sanitarnych i rezygnacja z zastosowania materiałów trudnych do dezynfekcji.