Hodowla zwierząt futerkowych wymaga od przedsiębiorców posiadania specjalistycznej infrastruktury oraz prowadzenia odpowiedniej, specyficznej dla tej grupy technologicznej, gospodarki żywieniowej. Wspomniane czynniki w połączeniu z koniecznością ciągłej ekonomizacji produkcji rolniczej, wymuszają na hodowcach stosowanie specjalnie zbilansowanych pasz oraz dodatków paszowych. Jak zatem powinno wyglądać żywienie zwierząt futerkowych i jakie fitogeniczne dodatki paszowe warto wykorzystywać w ich hodowli?

Żywienie zwierząt futerkowych – podstawowe rodzaje pasz i zasady ich stosowania

Specyfika układu pokarmowego zwierząt futerkowych oraz nacisk prawny i społeczny na chów bez antybiotyku sprawia, iż żywienie tych zwierząt wymaga od hodowców przestrzegania kilku podstawowych zasad. Niezastosowanie się do nich niesie za sobą duże ryzyko uzyskania futer niskiej jakości oraz generowania dużych strat w okresie okołoporodowym i odchowu młodych. Zatem podstawę diety mięsożernych zwierząt futerkowych powinny stanowić pasze pochodzenia zwierzęcego. Charakteryzuje je wysoka zawartość procentowa białka oraz duży ładunek kaloryczny. W naszym kraju w tej grupie pasz dominują produkty uboczne pochodzące z hodowli i uboju innych zwierząt gospodarskich. Pasze zwierzęce komponowane z tych składników są stosunkowo tanie, ale ich zasadniczym minusem jest jednak dosyć niska zawartość aminokwasów siarkowych, które należy dostarczać z innymi składnikami diety (np. w paszach zwierzęcych wytwarzanych z ryb).

Pasze roślinne w hodowli zwierząt futerkowych powinny mieć znaczenie jedynie dodatkowe, a ich podaż ograniczona do maksymalnie kilkunastu procent. Oczywiście nie należy ich całkowicie pomijać, gdyż są one dobrym źródłem węglowodanów. Warto podkreślić, iż tego typu mieszanki żywieniowe wymagają od hodowców ich wcześniejszego przygotowania w procesie tzw. uzdatniania. Polega on najczęściej na obróbce termicznej, ekstrudowaniu lub ekspadnowaniu. Pominięcie tej czynności sprawia, iż większość zawartych w paszach roślinnych składników żywieniowych jest dla zwierząt futerkowych niemożliwa do wykorzystania.

Odrębnym tematem w żywieniu zwierząt futerkowych są pasze alternatywne oraz dodatki paszowe. Te pierwsze to przykładowo produkty głębokiego przetwarzania, takie jak tłuszcze odpadowe czy też izolaty białkowe oraz produkty przetwórstwa owoców morza. Pomimo pozornie niskiej wartości biologicznej wspomniane pasze zwykle charakteryzują się pożądanym składem aminokwasowym. Natomiast jeśli chodzi o dodatki paszowe, to można podzielić je na naturalne dodatki komponowane z owoców i warzyw bezpośrednio przez hodowcę, probiotyki (żywe kultury bakterii stymulujące układ immunologiczny i poprawiające równowagę flory jelitowej) oraz tzw. fitogeniczne dodatki paszowe.

Fitogeniczne dodatki paszowe w żywieniu zwierząt futerkowych

Ostatnimi laty fitogeniczne dodatki paszowe stają się coraz bardziej popularne w żywieniu zwierząt futerkowych. Ich wpływ na hodowany inwentarz można przedstawić na przykładzie kilku produktów firmy AdiFeed, takich jak:

• AdiSalmo^SOL®FF – jest to skoncentrowany zestaw naturalnych składników zawierających fitoaleksyny, kwasy organicznych, olejki eteryczne oraz sole mineralne. Jego podaż wpływa pozytywnie na funkcje przewodu pokarmowego oraz układu odpornościowego hodowanych zwierząt. W związku z tym wspomniany preparat umożliwia hodowcom znaczną redukcję zużycia pasz, a tym samym kosztów ponoszonych na utrzymanie inwentarza. W ten sposób możliwy staje się też chów bez antybiotyku. Środek jest sprzedawany w postaci płynnej.
• AdiHepa^SOL®FF – jest produktem wspomagającym pracę narządów miąższowych i wpływającym pozytywnie na przemiany biochemiczne podstawowych składników żywieniowych dostarczanych zwierzęciu z dietą (węglowodanów, białek oraz tłuszczów). Podobnie jak poprzedni środek, może zmniejszać zużycie pasz, a tym samym poprawiać ekonomizację hodowli.

Podsumowując, fitogeniczne dodatki paszowe oraz probiotyki stały się współcześnie standardem w hodowli zwierząt futerkowych. Ich stosowanie pozwala na znaczną redukcję kosztów żywienia inwentarza, ograniczenie strat okołoprodukcyjnych oraz uzyskiwanie produktów najwyższej jakości.